LUTJE PËR TË SOJSHMIT E KOMBIT

0

Puntorie Ziba

(Në gegnishten e fshatrave të Strugës)

LUTJE PËR TË SOJSHMIT E KOMBIT

Në shtat kat flokë meduze deri n’vithe derdhur,

nën hijeshi fijesh floku

kam me ju ruajt

tue ju tundur n’djep druni

tue ju këndue

tue i lut lehonat e mundueme

t’i nxjerrin gjinjtë qumështor

ta bëjnë prehërin

ta ngrohin prehërin

që t’mbështetni kryet

e të rroni

n’hoje tambla

e mos t’u mashtrojë uzdaja;

se lëmekur fjetët

se lëmekur mbetet

të mefshtë n’zgrip të natës

të shkathët n’zgrip të jetës,

ndër mallkime sehirxhinjsh

që thershëm rropaten rreth dritës së kandilit

e thershëm ngulmojnë.

Sojnikët e mi,

ua marrtë ligësinë

njajo zgafellë krimbash

e të prishen menç

tue lshu gjamën

tue pshty qiellin

tue pshty koshere t’huaja

tue grry tokën e huaj me thonj

tue rras turinjtë n’guva të zeza

tue na thanë s’ju duam

sa me na thanë s’ju duam.

Ndër shtat kat flokë meduze

dal nga nana e detit

kam me ju mëkue

e do të mbetem mëndeshë

derisa t’më përgjaken thithkat e gjinjve

derisa t’më këputen thithkat e gjinjve,

e kam me ju dashtë

e kam me ju urue

me pëshpërima t’lehta

e kam me ju mlue

e kam me ju shplue

e kam me ju shpëtue nga mynxyra.

Sojlit e mi,

ju gjerbni ajër n’fusha tuaja

e bani hije në një zgjua

e s’shkapetni mendjet

për tjera dete

për tjera dhera.

N’shtat kat flokë meduze mbetshi naltue

e n’pikë të gjumit

gdhendshi ëndrra lavdesh

në shendime ngjitur,

e mos mbetshi në degë të epura

e mos dergjshi n’vullnete të epura .

Jetoni jetën sojnikët e mi

e qofshi ngjitur me shendin

e mbetshi ngjitur me shendin,

për inat atyne që me gozhdë t’ndryshkun

u grryenin në nishane lëkurore.

Ah, mbetshin zë llahtarisur

dhe vdekshin fytyrë llahtarisur

tue na thanë s’ju deshtëm

tue na thanë s’ju duem.

***

Me gjithë zylyfe do të futem n’synin tand

do ta rrëmbej dritën e mungueme

do ta përqafoj dritën e mungueme

do ta rrok për krahu dashninë e mungueme

do ta rrok për zemre dashninë e mungueme

e do të ngrej mur në sy,

njaty do të ndërtoj shtëpi.

N’vatër syni do të qash për mua

unë do të qaj për ty.

N’hije qerpikësh kur do shkrep dashnia

do ta nisim frytin njaty,

e n’dritë të derdhun,

shtatzanë do t’përmendem

do t’lindi foshnjen nën lotët e tu

do mëkoj foshnjen nën lotët e mi.

Eh, do ta ruajmë njat fëmijë

në ninëzën e synit,

në atë vend hojmë.

Njaty ka ajër

njaty hana e verdhë ndezun rri

dhe fëmija, e mira e synit

do rrit shtat

e, s’do t’merr udhët e shtrembta

se do çel sytë, në synin tand.

Me çelës kam me e mshel at sy hallkë harkuar

njaty do t’rri ndej biri ynë

ai bir sojnie

ai njomja e nanës,

e në të ngrohtin prehën syni

do e rrëmbejë i uruari gjumë.

Fragment

***

Një jetë t’lume herr fijëza drite

e, i pastroj nga egjra

e, i hedh n’lomë gruri

e, i shi me kal race pullali

me thundër race.

Eh, pastaj

prej kah mesdita

deri n’dritë t’sabahit

i bëj tufëza, tufëza

si palëza mëndafshi

e, i nxjerr nga një birë zemre

për me dal ndritë, ditë e mote

për me shkrepti si vetëtimë

e me na bo ditën, dritë

me na e la syrin n’dritë

me na e mbyt syrin n’dritë

me na ruajt nga t’ligat e dynjas

se mos t’na zbehet ndriçimi

e mos t’hamë kashtë kënetash

e mos t’ham potkonj kovaçhanesh

mos na bëhet jeta lëmë

e t’mos marim lemerinë

e t’dalim nga një birë gjilpone.

NË DALSH NË ATË MEJDAN

Armiku jem,

kur po don me dal

n’atë shesh të gjerë

e me ta pa dhimtën

e me ta pa të zezën e synit

të zezën e namit,

e me, ma pa të bardhën e synit

të bardhën e namit,

me të mbikëqyrur

në skuqesh a zverdhesh

a, e ha turpin

a, e ha ndjenjën,

e me t’i numërue dhëmballët

e me ta ngrënë guallën e kafkës

e me t’i numërue plumbat

e me ta marr hakun

n’bujë të madhe.

Armiku jem,

në dalsh në atë fush mejdani

nuk ke me pa dregëza n’plagë

se mua nuk më thonë Gjergj Elez Alia

as ti s’je Baljozi i dal nga deti,

unë jam Puntoria që ta ngjeth mishtë

që ta pjek mishtë,

unë t’lidhi si bollë me flokët e gjata

t’vë verige me fjalët e thukëta

t’plasi si thi shkurresh

t’i djeg hundët

me germat e mia t’athta,

jam mal zemërak

me një det llafe t’helmoj

në krahnor mëkatet t’i vulos

që t’pështyjnë burrneshat

sapo t’murosin historinë

që s’mehet për ty.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error

Nese e pelqyet ket artikull? Ju lutemi përhapni fjalën :)

Follow by Email
YouTube
YouTube
Tiktok