Emri serb u shfaq për herë të parë zyrtarisht në objektivin e historisë sipas nenit 39 të “Kodit të Dushanit 1349, 1354”

Nga Jahja Drançolli

Emri (etnonimi) serb, u shfaq për herë të parë zyrtarisht në objektivin e historisë sipas nenit 39 të “Kodit të Dushanit 1349, 1354”

Duke rilexuar dhe studiuar në aspektin krahasues “Kodin i Dushanit, 1349, 1354”, i cili ka si objektiv kryesor kodifikimin e pushtimeve më të mëdha gjatë Historisë Serbe, këto synime që bazuar në kodin e përmendur janë përsëritur shumë herë dhe sidomos kohët e fundit nga kapërcyelli i shekullit XX.

Pas pushtimeve të mëdha të Dushanit, ai u përball me marrëdhënie të komplikuara politiko-shtetërore si brenda ashtu edhe jashtë. Ai mendoi se do t’i zgjidhte problemet duke e shpallur veten perandor sipas një diplome të lëshuar nga kancelaria e Raguzës: “Stephanus, Die gratia Romaniae, Sclavoniae et Albaniae emperator” (“Stephen [Dushani], perandor i Bizantit, Slavonisë dhe Arbërisë” , në 1346), dhe themelimi i Kryepeshkopatës në rangun e Patrikanës me seli në Zhiçë dhe Pejë.

Ajo që tërheq më shumë vëmendjen këtu është se, në vend të apelativave të njohur deri në atë kohë: Rascia, Rassia, Sclavonia, pra Rasha dhe Sklavonia/rashanët dhe sllavët, sipas nenit 39 të “Kodit të Dushanit”, për herë të parë në burime zyrtare burimet përmendin konceptin, serb/serbli. Deri në këtë shpikje të etnonimit të ri të serbëve, Dushan erdhi duke marrë si model kodet bizantine, sipas të cilave perandori bizantin ishte perandori i “Romajëve”, dhe në këtë kontekst Dushan nga 10 prilli 1346 filloi ta quante veten perandor i “Serbëve, Romajëve, Bullgarëve dhe Arbërve”.

Burimi: Neni 39 i “Kodit të Dushanit, 1349, 1354” (dorëshkrimi i Prizrenit)!